ช่วงที่ผ่านมา หลายคนอาจจะเห็นเรานำเสนอนวัตกรรมหรืองานดีไซน์แปลก ๆ เจ๋ง ๆ มาให้ดูกันบ่อย ๆ เพราะสถาปนิกและนักออกแบบทั่วโลกเขาไม่เคยหยุดนิ่ง จัดของใหม่ ๆ มาอัปเดตตลอดเวลา แต่สิ่งหนึ่งที่เรายังตั้งใจนำเสนออยู่ตลอดอย่างพวก “วัสดุ” เองก็ไม่ได้ขาดหาย
เพราะวัสดุวันนี้ไม่ได้มีแค่ ไม้ เหล็ก พลาสติก หรือโฟม แต่ยังมีอย่างอื่นไว้เป็นทางเลือกให้เราใช้งานอีกมากมาย แถมบางอย่างยังหลอกตาได้ แต่พอใช้งานจริงกลับกลายเป็นอีกรูปแบบฟังก์ชันที่คาดไม่ถึง
ล่าสุดที่เราเห็นมาคือ “Masque Thing” ตู้เก็บของทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวยาวที่มี 12 ประตู ด้านบนแบ่งเป็นลิ้นชัก ส่วนข้างล่างเป็นบานประตูตู้สำหรับเปิดปิดเพื่อใส่ของ ติดที่จับเปิดปิดสำหรับดึง แต่พอดึงแล้วจะเจอว่ามันยืด…ยืดออกมาเหมือนเรารีดนมวัวเลยทีเดียว
ที่สำคัญส่วนขาตู้รูปทรงแปลกตาที่ทำจากไม้โอ๊คขาว อีก 6 ขา ส่วนเว้าโค้งพลิ้วไหวคล้ายกำลังเต้นรำอยู่นี้นี่เองคือที่มาของชื่อ Masque Thing เพราะผู้ผลิตเขาเชื่อมโยงแรงบันดาลใจของรูปทรงจากการออกแบบเครื่องแต่งกายจากการเต้นรำแฟนซีสวมหน้ากาก และขาที่คล้ายงานเต้นรำนี้เข้าด้วยกัน
ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานของสตูดิโอ Allthatissolid ที่พัฒนาร่วมกับ Youngbuk (Brooklyn art fabricator) ออกแบบพื้นผิวประตูตู้ให้มีลักษณะยืดได้เหมือนหนังยาวเมื่อดึงออก และหดคืนกลับไปเรียบเนียนสนิทเมื่อปล่อยที่จับได้เหมือนเดิม
ด้วยความหลอกตา หากมองจากภายนอกพื้นผิวของตู้ดูเหมือนทำจากหินขัดแข็ง ๆ แต่พอดึงแล้วดันยืดเพราะทำมาจากวัสดุเคลือบผิวแบบซิลิโคน ผนวกกับส่วนมือจับทองเหลืองที่ยึดทะลุกับบานตู้จากด้านหน้าถึงด้านหลัง แต่ตอนดึงสามารถดันติดเฉพาะตัวซิลิโคนตอนเปิดปิด ยืดย้วยออกมาได้อย่างที่เห็น ถือว่าเป็นความแตกต่างที่ค่อนข้างน่าฉงนและมีเสน่ห์
Max Kuo สถาปนิกผู้ก่อตั้ง Allthatissolid ร่วมกับ Alex Chew และ Danielle Wagner เผยความพิเศษของซิลิโคนที่คลุมตู้ใบนี้ว่า ซิลิโคนที่เลียนแบบผิวหินขัดชิ้นนี้พัฒนาขึ้นจากการเลียนแบบพื้นผิวของหินที่เป็นเนื้อแข็ง นำมาหลอกตาเมื่อสัมผัสหรือใช้งานจริง คนจะรู้สึกคาดไม่ถึง
สิ่งสำคัญอีกปัจจัยที่ทำให้รู้สึกเนียนสุด ๆ อยู่ที่การคลุม Skin หินขัดตัวนี้ที่เขาติดมันรอบด้าน ทั้งด้านบน ลึกไปจนถึงส่วนลิ้นชักที่เขาพยายามแมตช์ทุกส่วนด้วยโทนสีเดียวกันอย่างประณีต ดังนั้นเวลามองด้วยตาเปล่า ต่อให้สังเกตดี ๆ เราก็แยกแทบไม่ออกว่ามันไม่ได้ทำมาจากหิน เพราะดูเหมือนเป็นชิ้นเดียว เนื้อเดียวกันไปหมด
อย่างไรก็ตาม ความหรูหรากับสัมผัสแปลกใหม่นี้ เขาตั้งใจออกแบบไว้ให้บรรดาอพาร์ตเม้นต์ของเหล่านักสะสมผลงานศิลปะใน New York’s Upper West Side หรือเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่วางเป็นไว้ใช้งานบริเวณตำแหน่งที่บาร์เทนเดอร์ต้องการโชว์คอลเลกชันเซรามิกของตัวเอง
และถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เห็นราคาที่ระบุชัดเจนในหน้าเว็บฯ แต่งานคราฟต์ระดับนี้ก็เชื่อว่าตัวเลขราคาคงไม่ธรรมดาตาม เพราะความอ่อนช้อย ไม่สมมาตรของการดีไซน์เป็นผลงานที่เครื่องจักรยังเข้ามาแทนที่การผลิต หาไม่ได้ในระดับโรงงาน ประกอบกับความแตกต่างเรื่องวัสดุซิลิโคนที่นำมาใช้ ยิ่งทำให้ราคาสูงขึ้นอย่างแน่นอน
ส่งท้ายบทความ BuilderNews อยากให้ทุกคนมาคิดต่อว่า “ซิลิโคนหินขัด” ที่เป็น Skin ตัวนี้ จะสามารถนำไปต่อยอดทำอะไรเพิ่มได้นอกจากมาคลุมตู้เพื่อสร้างเซอร์ไพรส์เฉย ๆ อีกหรือเปล่า และคุณสมบัตินั้นจะเป็นไหม บางทีเผื่อใครกำลังหาทางแก้ปัญหาอะไรอยู่ ได้อ่านคอมเมนต์และลองดูตัวอย่างดีไซน์แล้วอาจจะได้ทางออกแบบใหม่สำหรับการออกแบบก็ได้
Photography is by Max Kuo and Geoffrey Badner.
อ้างอิงแหล่งที่มาข้อมูล:
